Cerita Pendhek

Assalamu'alaikum wr. wb. guyss ☺

disini ane mau ngeshare tentang cerita pendhek nih guys , cerita ini menceritakan tentang rumah yang di miliki oleh pak darpo itu banyak tikuus yang berkeliaran di mana mana .. lanjutnyaa di bacaa ajaa yaa ☺ biar tau asal mulanyaa dari mana tikus itu masukk ??

                                                                         TIKUSE DARPO

                                                                                                         dening : Sumono Sandy Asmoro

            Darpo kaget, sasuwene iki ora rumangsa ingon-ingon tikus, jebul saiki ing omahe kebak tikus. Maneka warna jinising tikus saben dina wira-wiri ana omahe. Kabeh nduweni sandi, lan aweh tenggara saben ketemu kanca-kancane. Anggone kluyuran golek mangsa ora ngemungake wektu bengi. Senajan wayah awan uga padha ora duwe rasa sungkan golek pangan. Tikus-tikus kuwi sajak wis ora duwe rasa wedi senajan ketemu karo manungsa. 

            Cit, cit, cit, .. swara ngono kuwi saben wektu keprungu banter ing kupinge Darpo. Dheweke nganti jibeg golek cara, kepiye supaya bias nggusah tikus-tikus keparat kuwi. Siji kena dipateni, sesuke kancane teka nggawa bala sing luwih akeh. Nyawang polahe tikus, Sarpo kelingan aji Candhabirawa duweke Prabu Salya. Tikus kuwi persis kaya aji Candhabirawa ing crita wayang. Mula ora aneh yen sakiki omahe kebak tikus.

            Darpo duwe niyat arep nyekel tikus-tikus kurang ajar kuwi, nanging ora dipateni. Tujuwane supaya ora tambah akeh. Sebab aji Chandhabirawa ing pewayangan kae yen siji dipateni bakal urip loro. Loro dipateni bakal dadi papat, lan seteruse. Dheweke banjur golek alat kaya dene krangkeng cilik sing digawe saka kawat. Ing njerone dipasangi panganan karemane bangsa tikus. Yen nganti ana tikus seng mlebu, lawang krangkeng kuwi bakal nutup dhewe lan ora kena dibukak saka njero.

            Piranti kaya dene krangkeng gaweyane kuwi dening Darpo banjur diseleh ana kamar makan. Sebab ruwang iku kang dadi jujugane tikus sadurunge klambrangan tekan ngendi-endi. Kanthi piranti iku dheweke yakin, siji mbaka siji tikus-tikus keparat bias dicekel. Kanthi mangkono omahe bakal aman, bebas saka gangguwane bangsa tikus.

            Sawise masang piranti kuwi Darpo rumangsa marem. Wiwit sesuk esuk siji mbaka siji bansa tikus mesthi bakal dadi tawanan. Mula anggone turu ing wengi iku uga katon angler.Cit,cit,cit swara tikus sing undang-undang kancane babar pisan wis ora dipaelu. Saiki kluyurana sak karepmu. Sesuk esuk kowe wes dadi tawananku, ngono grenenge Darpo jroning batin.

Esuke bareng karo swara jago kluruk kang kaping pisan Darpo wis nglilir. Dheweke terus gumregah mbuwang kemul, mlaku alon-alon tumuju ruwang makan. Praene katon sumringah kebak pengarep-arep, nggambarake krangkeng cilik gaweyane mesthi wis kebak tikus. Tikus-tikus kuwi mengko bakal dijegurake ana tong gedhe tilas wadhah lenga tanah, lan ora diwenehi mangan. Pokoke arep diukum ana kono. Nek mati ya ben mati dhewe. Sing penting Darpo ora mateni. Kanthi mangkono tikus-tikus ing omahe kuwi ora bakal saya tambah akeh.

Nanging saiba kagete Darpo, barang tekan papan seng dituju. Jebul krangkeng cilik gaweyane kuwi kothong mlompong, siji bae ora kelebon tikus. Panganan kang di cawisake kanggo pancingan isih wutuh njeluh, babar pisan ora disenggol dening bangsa tikus.

“Jangkrik tenan, tikus keparat. Dipasangi panganan siji bae kok ora ana sing ngambus”, swarane Darpo gumontang banter.

“Ana apa ta, mas, isih esuk kok wis bengok-bengok? Mbrebegi tangga lo”, Ratri, sisihane mara nyedhak.

“Iki lho, Rat, tikus keparat. Dak pasangi krangkeng, siji bae ora ana sing mlebu. Kamangka njerone wis dak wenehi panganan kanggo pancingan.”

“Tikus-tikus saiki pinter kok mas. Ora bakal dadi tikus nek gak pinter. Ngerti yen jenengan pasani ora bakal ana sing gelem mlebu.”

“Lha yen dipasangi ora ana sing kena, banjur piye carane nyekel tikus-tikus keparat iki?”

Wong loro banjur rembugan gayeng perkara bangsa tikus, sing saben dina wis ngganggu gawe lan ngrusak ketrentamane. Pancen maneka warna cara wis ditindakake, nanging nganti seprene during bisa antuk kerampungan. Omah sing dipanggoni kuwi saiki kaya-kaya wis dadi duweke bangsa tikus.

“Nganti omahe dhewe saiki kebak tikus, yen dak piker sing luput ya panjenengan dhewe kok, mas,” swarane Ratri gawe kagete Darpo.

“Awakmu kok bisa ngluputake aku, Rat?”

“Iya, sapa maneh yen ora njenengan sing luput. Omahe dhewe kene iki biyen aman, mas. Siji bae ora ana kliwere tikus. Bangsa tikus ora wani mlebu, awit ing omah iki biyen ana kucinge”.

Tekan kono Darpo banjur kelingan lan mbenerake kandhane Ratri. Biyen nalika isih ana kucin, omahe aman saka gangguwane bangsa tikus. Nanging Darpo kuwi gething banget marang kucing weruh kucing ngono bae saka rumangsane banjur mrinding, kaya-kaya weruh samubarang sing paling nggilani ana ing alam donya iki.

Rasa gething menyang kucing msu wiwitane nalika Darpo arep mangan. Wektu dheweke mlebu ruwang makan, ndadak weruh kucing sing lagi mbukak wadhah lawuh ana dhuwur meja, lan diambusi arep dipangan. Sanalika Darpo mutah-mutah ora sida mangan. Dheweke nesu-nesu, nganti bojone sing lagi setrika klambi kaget terus mara nyedak.

“Ana apa tha, mas?” swarane Ratri kebak tanda pitakon.

“Kucing edan, panganan arep dipangan kok diambusi. Pokoke omah iki wiwit sakiki kudu bebas saka bangsa kucing. Kabeh kucing kudu dibuwang!” swarane Darpo sora.

Siji mbaka siji kucing ingon-ingone dening Darpo banjur dicekel, diwadhahi karung, terus dikeleke ana kali. Ratri sing satemene seneng ingon-ingon kucing ora wani menggak kekarepane bojone. Awit Darpo sajake gething banget menyang kucing. Aja maneh kucing tenan, ing atase lukisan kucing sing dipasang ana ruwang tamu bae banjur dijupuk lan diobong ana tempat sampah.

“Pokoke omah kene kudu bebas saka bangsa kucing”, ngono swarane Darpo gumontang.

Wiwit kedadeyan iku pancen omahe Darpo aman, ora ana kledhange kucing sing ngganggu gawe lan ngambusi panganan. Nanging sesuke siji mbaka siji bangsa tikus banjur teka ana omah kono. Wiwitane mung siji, terus nggawa kancane. Nganti wekasane omahe Darpo kebak tikus.

“Piye, Mas, njenengan wis kelingan?” swarane Ratri mbuyarake lamunane Darpo.

“Iya, Rat, aku kelingan. Yen ngono supaya bangsa tikus padha ngalih saka omah kene, apa awake dhewe kudu ngingu kucing maneh? Perkara panganan supaya ora siambusi kucing mengko digawekake ruwang khusu sing sakirane ora bisa dileboni dening kucing”.

“Ngono uga prayoga, Mas. Ora ana alane awake dhewe nyoba. Muga-muga asile bisa maremake.”

Dina iku uga Darpo dolan menyang omahe kanca-kancane seperlu golek kucing. Dheweke bali nggawa kucing ora kurang saka sepuluh. Karepe supaya tikus ing omahe cepet entek. Awit kupinge krasa gatel lan panas saben krungu swara cit,cit,cit, sing saben wektu blusukan ana omahe.

Kucing-kucing kuwi dening Darpo ora mung dijaluk ngono bae. Nanging dituku kanthi rega larang. Karepe supaya kanca-kancane padha eklas, lan kucing-kucing kuwi uga bisa nyambut gawe kanthi becik. Nyekel tikus-tikus keparat sing saben wektu ngganggu rasa lan pangrasane.

Nanging emanae, senajan ing omahe wis ana kucing sepuluh, tikus-tikus keparat kuwi babar pisan ora wedi. Saben dina blusukan tanpa angon wayah. Sawayah-wayah swara cit,cit,cit, kuwi terus gawe panase kuping. Tekane kucing-kucing kuwi babar pisan ora ana pengaruhe tumrap bangsa tikus. Kosok baline kucing cacah sepuluh kuwi malah sajak kami gilanen weruh tikus. Siji bae ora ana tikus sing dicekel.

“Ora antuk gawe dhik awake dhewe golek kucing cacah sepuluh kuwi. Ora ana seng wani mangan tikus.. tikus-tikus kuwi uga terus klambrangan, sajak padha ora wedi menyang kucing”, swarane Darpo sajak nglokro weruh kahanan kang sanyatane.

“Iya, Mas, pancen sajake jamane wis owah. Tikus jaman sakiki wis ora wedi maneh menyang kucing. Awit kucing-kucing saiki uga wis ora doyan mangan tikus. Panganane kucing saiki wis dudu tikus. Sajake antarane kucing lan tikus wis padha rukun. Tanpa guna njenengan nekakake kucing samono akehe kuwi”.

“Lha saiki terus piye, Dhik?”

“Yen kucing wes ora doyan tikus, aku ya malih dadi ora seneng ngingu kucing. Ora ana gunane. Luwih bcik kucing-kucing kuwi dibuwang bae. Tinimbang saben dina mung makani, nanging ora kena dierah tenagane”.

“Terus anggone nggurak tikus kuwi kanthi cara apa?”

“Mas, jarene wong pinter, tikus saiki pancen wis ora wedi menyang sapa bae. Sing diwedeni mung siji, yokui tikus sing luwih gedhe”.

“Terus ana ngendi golek tikus sing ukurane luwih gedhe?”

“Tikus iku dudu barang dagangan, Mas. Yen di golek ora ana. Nanging yen klambi tikus kuwi ana”.

“Karepmu piye, Dhik?”

Ratri banjur aweh krenah marang sing lanang supaya tuku sandhangan tikus. Ing took-toko saiki akeh wong dodol sandhangan tikus. Awit perkara tikus wis dadi wabah ana endi-endi. Saben omah dadi susuhe tikus. Kanggo nggusah bangsa tikus iku carane among sawiji. Sing duwe omah kudu macak dadi tikus, mula perlu sandhangane tikus. Yen weruh tikus sing luwih gedhe, tikus-tikus cilik iku terus padha wedi, banjur pilih mlayu ngalih golek papan liya.

Darpo sajak cocog karo krenahe bojone. Mula dheweke banjur menyang toko, tuku sandhangan tikus. Sawise oleh, Darpo langsung dandan cara tikus. Sawise wewujudane kaya tikus, Darpo terus mlebu metu ing saben ruwangan omahe. Pancen bener, tikus-tikus kuwi katon padha wedi mlayu saparan-paran bareng weruh tikus liya sing luwih gedhe.

Darpo mesem jroning batin weruh tikus-tikus ing omahe padha mlayu ngalih. Uripe bakal tentrem. Swara cit,cit,cit, kuwi uga ora bakal ngabangake kupinge maneh. Bebarengan karo iku, Raras, anake sing kuliyah ana Surabaya teka. Anggone teka ora ijen, nanging karo Mbah Brojo, simbahe lanang wadon. Wis suwi Mbah ora nyambangi Darpo lan Ratri.

Raras kaget bareng mlebu omah weruh tikus gedhe banget. Tanpa mbuwang wektu cewek manis kuwi langsung njupuk alu ana pawon, kanggo menthung tikus. Wong telu sing lagi mlebu omah kuwi sajak kaget, bareng tikus dipenthung kok sambat “adhuh”. Dening Mbah Brojo banjur dicedhaki. Wong tuwa kuwi saya kaget bareng weruh jebul tikuse kuwi Darpo. Tujune durung kebacut klenger. 

nah gimanaa ceritanyaa guyss ? :D 

biisa di simpulkan bukann ☺